« Un ulhauç de temps, una corta beluga dins l’espandi de l’eternitat, Las Santas siaguèron au còr d’una mena d’ensenha entre mila autras qu’aurián poscut èstre o pas èstre e que son pas estadas ; aquela qu’alentorn d’un personatge de femna pro singular, afrairèt quatre èstres de prima auçada : Las Santas, la Camarga, los Bomians e lo marqués. Cinc estelas o nebulosas, caucanha, ligadas entre elas per las leis d’una gravitacion misteriosa ont l’atirança e l’asirança jogavan d’un pes parièr son ròtle de ligam. E res non podrà jamai faire qu’aquò siague pas estat antau. E aquel ulhauç, caldrà de temps per l’amoçar. Viurà, nos demorarà dins l’èime, coma la lutz d’estelas mòrtas, despuòi de milieirats d’ans e qu’au travèrs dels espandis sens bolièras, nos tòcan encara e nos bailan la semblança que l’astre viu totjorn. »
Lo Libre de Sara es una òbra de pròsa plan caracteristica dal biais de Max Roqueta quand escriu pas de novèlas elas, mas de tèxtes que se i mèsclan reflexions personalas e meditacions sus de personatges, de païsatges o de moments d’istòria. Es aicí la Camarga, a travèrs qualques-uns dels fondators, a l’encòp reals e mitics quasiment, de son imaginari (Folco de Baroncelli, Sara la Caraca, Josèp d’ Arbaud mai que mai), que s’atròba al quite centre del raconte de Roqueta. Non pas una Camarga ideosa, mas una Camarga a mitat camin del sòmi e de la realitat, evocada a travèrs de qualques periòdes, uroses o maluroses, de la vida d’aqueles que n’an marcat las endevenenças. Per Roqueta, aquela Camarga apareis a l’encòp coma una sèrva d’imaginari, que fa nàisser l’escritura, e coma un d’aqueles endreches un pauc privilegiats, e d’aqui pivelants, que la condicion umana i carga tot l’ample de sas contradiccions, entre desir d’accion e sentida dels limits que tota volontat d’èstre finís per los rescontrar.
Qualques novèlas, ineditas o de mal legir en occitan, completan l’ensems : racontes a las bolièras del fantastic e de l’absurd (Cuneo’s guard – Un de Santa-Elena -El) o somiariás davant de païsatges descubèrts a l’azard d’un viatge, aicí los del Michigan, que Roqueta i sejornèt : Lo cat e lo papagai e Som, vida e semis d’un chipmunk, doas novèlas que l’autor de Verd Paradís, coma dins sos Bestiaris poëtics, i questiona « a las raras del silenci » los mistèris del continent de las bèstias.
